Relacja:
Na nasze spotkanie w Księżych Młynach szykowaliśmy się już od dłuższego czasu, pogoda zapowiadała się bardzo pozytywnie. Po drodze na miejsce zbiórki podjechałem jeszcze odebrać bandanki zamówione na nasze spotkanie - tak naprawdę dopiero wtedy widziałem je pierwszy raz
Na stację Statoil (tą najbliżej Bandziorka), dotarłem kilka minut przed wyznaczoną godziną spotkania. Zatankowałem i chwilę później przyjechała Sylwia i Bandziorek z Żabą. Tls przysłał smsa, że jadą we trójkę więc wyjadą później niż my, po zatankowaniu wszystkich maszyn wyruszyliśmy.Droga była dość prosta, pogoda też dopisywała, więc po przejechaniu kilkunastu kilometrów (no dobra, przejechaliśmy prawie 100km) Bandziorek pokazał tajemny sygnał (polegający na głaskaniu się po brzuchu), przekaz był oczywisty - trzeba zatankować Bandziorka
Ponieważ jednak Tomek dysponuje dość dużą rezerwą, postój przy pierwszej napotkanej restauracji zakończył się tylko pogawędką (niezawodny nos Bandziorka, odradził jedzenie w tym miejscu). Dobre miejsce znaleźliśmy dopiero w Łęczycy i tam też nawiązaliśmy kontakt z grupą pościgową - Tls na motocyklu, oraz Iwonka i Franciszek w samochodzie. Po napełnieniu brzuchów ruszyliśmy dalej, na pierwszej napotkanej stacji uzupełniliśmy też zapas paliwa. Przejeżdżając przez Łęczycę zastanawiałem się kogo też opęta Boruta (jak się potem okazało, opętany został ... mój motocykl). Powoli zapadał zmierzchało kiedy dotarliśmy do drogowskazu na Księże Młyny i zatrzymaliśmy się na konsultację. Bandziorek, który brał udział w rekonesansie nie był pewny słuszności kierunku (w czasie wyprawy rozpoznawczej przyjechali od strony zapory, co zmyliło Profesorka). Na szczęście w tym momencie na skrzyżowaniu zjawił się Luk@, potwierdził słuszność obranej trasy i poprowadził nas na miejsce.
Na miejscu czekała już spora ekipa
Przywitaliśmy się i przystąpiliśmy do negocjacji z Jonem, który dał nam klucze do domków i wskazał szerokim gestem ośrodek mówiąc: "domki są tam" Korzystając z tak precyzyjnych namiarów, bez problemu namierzyliśmy właściwe domki i szybko rozpakowaliśmy nasze tobołki.
Niedługo później przyjechał Zander, był to jego debiut na spotkaniu z Banitami. Oczywiście bardzo udany debiut i mogę śmiało napisać, że Zander zyskał powszechną sympatię i podziw z racji przebytej odległości (ponad 500km z licznymi przygodami, zmagając się z awarią motocykla i padającym deszczem)
Kolejni Banici zjawiali się jeden po drugim, przybył Tls, liczna ekipa ze Śląska (zwani zupełnie niesłusznie bandą Nocka), Leon z Ulą, przyjechała też Tlinka (Iwonka) wraz z również debiutującym Franciszkiem. Wciąż jeszcze podążał w naszą stronę wóz techniczny prowadzony przez Pszczółkę z całą ekipą na pokładzie.
Aby nie przedłużać części oficjalnej Cejot zwołał wszystkich, wygłosił mowę powitalną i rozdał okolicznościowe naklejki (w tym również zaległe naklejki z wyprawy mazurskiej dla jej uczestników)
Gdy powitanie dobiegło końca nasz niezastąpiony Luk@ zapuścił w ruch placki i zabawa ruszyła
Na zgłodniałych czekał również chlebek i piękna ogromna szynka, którą załatwił Miecio (tata Luk@), a na miejsce przytransportował nieoceniony Jon, można było również posiedzieć przy ognisku (gdzie przygrywając na gitarze królował Mnich) i schrupać kiełbaskę pieczoną nad ogniem.
Wkrótce po po rozpoczęciu zabawy dotarła Pszczółka i o ile pamiętam jej przybycie zakończyło sobotnie przyjazdy.
Luk@ wychodził z siebie, żeby rozkręcić zabawę i nie da się ukryć, że bawiliśmy się doskonale, jednak wyraźnie czuć było atmosferę zakończenia sezonu i klimat był jednak nieco nostalgiczny...
Luk@ zakończył grę wcześniej niż zazwyczaj, bo zmęczeni Banici szybko padli w objęcia Morfeusza.
W sobotni poranek przybyła do nas Wirażka a także El0him wraz liczną ekipą (w sobotę był tylko aby dostarczyć sprzęt)
Zjedliśmy śniadanie i przygotowywaliśmy się do wycieczki.
Przed odjazdem wykonana została pamiątkowa fotka i w drogę!
Prowadzeni przez Jona śmigaliśmy w kierunku Gołuchowa. Po drodze mieliśmy mały przystanek przy bankomacie oraz szybką interwencję Bandziorka, który dokonywał korekty naciągu piszczącego pasa w moim motocyklu (oczywiście najpierw na szybko kupiłem odpowiedni klucz w pobliskim sklepie)
Niedługo potem dojechaliśmy do Gołuchowa. Kto nie był z nami a nie widział tego zamku, powinien żałować.
Zamek był siedzibą królewskiego rodu Leszczyńskich (Stanisław Leszczyński był dwukrotnie Królem Polski oraz Księciem Lotaryngii) a późniejszym okresie zamek częścią majątku Czartoryskich a zgromadzone w nim dzieła uczyniły zamek bardzo znanym w Europie. (w czasie wojny, wojska hitlerowskie rabowały zamek przez okrągłe dwa lata, później jeszcze znęcali się nad nim Rosjanie, a mimo to nadal zamek nie jest ogołocony). Dla zainteresowanych polecam stronę: http://zamek.w.goluchowie.pl/
Gdy już wypełniliśmy szare komórki, nadeszła pora na napełnienie żołądków
Niestety restauracje w Gołuchowie były oblężone przez gości lub zarezerwowane na wesela, wróciliśmy więc do maszyn aby "upolować coś" po drodze.Zajechaliśmy do pierwszej napotkanej restauracji - niestety też nie byli w stanie nas ugościć, pada sygnał do odjazdu i ..... Aquila nie odpala... wszystkie objawy wskazują na padnięty akumulator... (ale w jaki sposób, dzień wcześniej ponad 100km trasa, dziś też około 60km za sobą?) Przy aktywnej pomocy Nocka, Dittosa, Bandziorka i innych pomocnych banitów, Aquila odpala z pychu i jedziemy dalej. Kilka kilometrów dalej na światłach niefortunnie puszczam sprzęgło i motocykl gaśnie.... Zostaję na światłach, spycham motocykl na chodnik i zanim zacząłem myśleć co dalej, zjawia się pomoc (znów Nocek, Bandziorek i kilku innych ochotników). Odpalenie tym razem idzie oporniej (akumulator jakby gasł w oczach - czyżby awaria regulatora napięcia?), wreszcie udało się uruchomić motocykl i ruszamy dalej.
Po chwili doganiamy grupę Banitów na stacji benzynowej. Nie gaszę motocykla, ale po chwili pod motocykle pojawia się kałuża płynu chłodniczego a w zbiorniczku wyrównawczym zaczyna bulgotać - muszę wyłączyć silnik....
Co się dzieje... sprawdzamy wentylator chłodnicy - ale jest OK, Sylwia dokupuje płyn chłodniczy i czekamy aż motocykl nieco ostygnie. Grupa Banitów rusza dalej - do pobliskiej restauracji oddalonej o kilka kilometrów. Uzupełniamy wygotowany płyn i próbujemy uruchomić motocykl - niestety z pychu nie idzie. Sylwia znów zagląda na stację i kupuje przewody rozruchowe, Pszczółka udostępnia źródło zasilania ze swojego Enduro i po krótkiej walce ze śrubą od kanapy (oczywiście nie miałem ze sobą kluczyka do odkręcenia), motocykl pracuje! Ostrożnie ruszamy dalej, temperatura trzyma się na właściwym poziomie - jest dobrze. Dojeżdżamy do restauracji, z wyraźną ulgą składamy zamówienie i siadamy do stolików. Przy stoliku Bandziorek ustala plan naprawy, na pewno musimy sprawdzić termostat i prąd ładowania. Ustalamy, że odłączymy się od grupy, kupimy po drodze silikon temperaturowy (gdyby była potrzeba uszczelnienia), szybko dojedziemy do naszego ośrodka, naładujemy akumulator i zajmiemy się naprawą.
Gdy napełniliśmy brzuchy, odpalamy Aqulię (znów dzięki pomocy Pszczółkowego Enduro) i prowadzeni przez Luk@ ruszamy.
Zatrzymujemy się na stacji benzynowej, nie gaszę motocykla i lecę do sklepu, silikon na szczęście jest! W tym czasie Sylwia tankuje swojego GS-a. Siadam na Aquili i patrzę na wskaźniki - temperatura niebezpiecznie rośnie..... Szybko się naradzamy - musimy się rozdzielić, Luk@ mnie poprowadzi (za mną pojechali też Tls i ScOti), a Bandziorek z Syliwą będą nas gonić. Na szczęście gdy tylko ruszyliśmy temperatura spada, jedziemy dalej nieco szybciej.
Po pewnym czasie Luk@ zajeżdża na stację benzynową - ja też muszę zatankować (i zgasić motocykl). Dzwoni telefon Bandziorek i Sylwia są już na miejscu - Luk@ poprowadził nas nieco dłuższą drogą
Jak się okazuje, było to całkiem korzystne bo akumulator w Aquili naładował się i odpaliłem bez problemu!Dojeżdżamy do ośrodka - wszyscy już zdążyli wrócić
Zaraz po powrocie odbywa się pierwszy konkurs - sprawdzamy kto ma za sobą apteczkę
Okazało się, że tylko niewielu z nas pamięta, by zawsze mieć ze sobą ten ważny drobiazg Chwila na przebranie się i dobieramy się do Aquili. Na szczęście dostęp do termostatu jest całkiem łatwy.
W tym czasie rozgrywane są konkursy, na chwilę odrywamy się z Bandziorkiem od motocykla i pomagamy przeciągać linę - oczywiście tradycyjnie wygrywają Panie (przy niewielkiej pomocy kliku Panów). Sylwia przeprowadza, tradycyjny już, konkurs rzutu tarczą hamulcową - przez prawie cały konkurs Liderem jest Krycha, dopiero w ostatniej chwili lepszy rzut oddaje Mateusz (syn Leona i Uli). Równolegle Jon przeprowadza konkurs wbijania gwoździ, który w znakomitym stylu wygrywa Wiekowy, drugie miejsce zajmuje Kasia - znana również jako mała Pszczółka
Odbywa się również konkurs najwolniejszej jazdy - tym razem tryumfatorem był Leon Tymczasem razem z Bandziorkiem (w towarzystwie Tls-a i ScOtiego) gotujemy termostat. Potwierdzają się nasze obawy, termostat który powinien otwierać się już przy 88 stopniach musi się dobrą chwilę gotować, aby zaczął się otwierać.... Bandziorek dokonuje awaryjnej naprawy termostatu (już będzie zawsze otwarty) i montuje go na miejscu.
Sprawdzamy też dokładnie prąd ładowania, łącznie z otwarciem pokrywy alternatora - i tu zaskoczenie, jest prawidłowo, a akumulator jest dobrze naładowany - jak nic opętanie przez Borutę.... (dodam, że od tamtej pory nie miałem najmniejszych problemów z akumulatorem)
Naprawy przerywa wezwanie Cejota - wielkie rozdanie nagród i wręczenie dyplomów
Cejot kolejny raz przeszedł sam siebie i wykombinował cały worek rewelacyjnych nagród. Wręczono całą masę dyplomów za przeróżne osiągnięcia, wielu Banitów podchwyciło hasło "do góry go" i kilku z nas trochę polatało
Na końcu działalności rozdawniczej, do gór polecał również Cejot - na co w pełni zasłużył
Aquila uleczona - po raz kolejny Bandziorek pokazał prawdziwą klasę - wielkie dzięki Profesorze! Teraz kolej na kolejny motocykl, na warsztat trafia Cruiser Raftersa - tym razem tylko regulacja zaworów - niestety też nie jest łatwo, bo zaślepki śrub regulujących zawory nie chcą odpuścić po dobroci. Oczywiście Bandziorek i Rafters nie dają za wygraną i już niedługo Rafters rusza na jazdę próbną.
Chyba nie muszę mówić, że po udanej akcji Bandziorka byłem wręcz szczęśliwy i aby dać temu wyraz rzuciłem się w wir zabawy - z czego chyba największy ubaw miał Luk@, który chcąc nie chcąc musiał to widzieć
Późna nocą - która, mogła być również wczesnym rankiem położyliśmy się spać.
Niedzielny poranek rozpoczęło śniadanko (kiedyś skończymy z tą tradycją i będziemy jeść o tej porze kolację). Zander, który ma przed sobą najdłuższą drogę, zbiera się jako pierwszy. Żegnamy go serdecznie, bo naprawdę okazuje się, że bardzo go na brakowało do tej pory.
Mnich wyciąga wiatrówkę i wraz z grupą strzelecką idzie na polowanie
Z tego co widziałem, upolowali masę grzybów Rafters ponownie robi przejażdżkę motocyklem - i wyraźnie jest zadowolony z regulacji dokonanych przez Bandziorka
Bandziorek tymczasem ponownie otwiera warsztat - Leon wygrał w konkursie płyn hamulcowy DOT 5,1, więc Bandziorek bez zwłoki dokonuje wymiany płynu. Następny w kolejce jest motocykl Luk@, w którym dokonywana jest ta sama operacja.
Banici powoli rozjeżdżają się do domów, wyjeżdża Wiekowy, Wirażka, Cejot w grupie z Mnichem i Beatą. Niechętnie również my pakujemy się i szykujemy do odjazdu.
Żegnamy się z Maleńką i Jackiem, wyjeżdżamy. Przez pierwszych kilka kilometrów jedziemy razem z Luk@ i ScOtim, potem machamy sobie i rozdzielamy się. Przejeżdżamy przez Piątek (mimo, że była niedziela) i z każda chwilą zbliżamy się do domów. Za Łowiczem zatrzymujemy się na jedzenie. Niedługo potem jedziemy dalej. Za Sochaczewem chwila grozy.... puszka wyjeżdża na czołówkę... na szczęście udaje się nam wyjść cało.... Na światłach jeszcze pełni adrenaliny wymieniamy kilka uwag o tym potencjalnym mordercy.... Niedługo potem Błonie - ja i Sylwia odbijamy w prawo, Bandziorek z Żabą i Tls (oraz ścigająca ich Iwonka z Franiem) jadą dalej prosto. Dojeżdżamy do domu już bez przygód. Wysyłamy Sms-y potwierdzające przybycie do domów.
Jeszcze raz dziękuję wszystkim za to spotkanie. Bardzo się ciesze, że ciągle zjawia się ktoś nowy, kto bardzo dużo wnosi do naszych spotkać. Myślę, że wszyscy Banici byli zachwyceni z możliwości pogadania z Mnichem - wcześniej znanemu tylko ekipie z Wawy. Na pewno każdy, miło wspomina Zandera - i innych debiutantów w naszym gronie (tych ze Śląska i tych z Łodzi). Wreszcie poznałem Dittosa (i Agę), którego znałem dotychczas tylko wirtualnie
Mam nadzieję, że wiosną znów spotkamy się w tak szerokim gronie
Wersja z obrazkami - za chwilę
